Bij het beëindigen van een relatie – of het nu gaat om een huwelijk, geregistreerd partnerschap of samenwoning – is het van belang om duidelijke afspraken te maken over alimentatie: een financiële bijdrage voor de kinderen en/of ex-partner. Bij een beëindiging van een samenwoning bestaat er in beginsel geen recht op partneralimentatie. Ook kan het nodig zijn om bestaande afspraken te herzien, bijvoorbeeld bij een wijziging in inkomen of gezinssituatie.
Kinderalimentatie
Ouders hebben de wettelijke verplichting om financieel bij te dragen aan de verzorging en opvoeding van hun kinderen. Tot het 18e levensjaar betreft dit de kosten van verzorging en opvoeding. Voor jongeren van 18 tot 21 jaar gaat het om een bijdrage in de kosten van levensonderhoud en studie. In beginsel eindigt deze verplichting bij 21 jaar, maar in uitzonderlijke gevallen kan een kind tot 23 jaar nog aanspraak maken op een bijdrage, bijvoorbeeld als het niet zelfstandig in zijn levensonderhoud kan voorzien.
Voor het vaststellen van kinderalimentatie wordt uitgegaan van het gezamenlijke inkomsten van de ouders tijdens de relatie. Op basis daarvan wordt met behulp van richtlijnen bepaald wat de kinderen nodig hebben. De kosten van de kinderen worden vervolgens verdeeld naar rato van de draagkracht van beide ouders. Daarbij wordt onder meer ook rekening gehouden met de manier waarop de zorg voor de kinderen is verdeeld.
Omdat elke situatie uniek is, is de berekening van kinderalimentatie een kwestie van maatwerk zodat deze aansluit bij de gezinssituatie. Als de omstandigheden wijzigen, kan dit een aanleiding zijn om de bijdrage opnieuw te berekenen.
Partneralimentatie
Partneralimentatie is een financiële bijdrage in de kosten van het levensonderhoud van een ex-partner. Bij samenwoners bestaat er op grond van de wet in principe geen recht op partneralimentatie.
Om partneralimentatie te berekenen, wordt onderzocht wat de behoefte is, in hoeverre iemand zelf in die behoefte kan voorzien, en of de andere partij voldoende draagkracht heeft om een bijdrage te betalen. Omdat elke situatie anders is, dient dit altijd op maat te worden beoordeeld.
In beginsel is de maximale duur van partneralimentatie vijf jaar. Als een huwelijk of geregistreerd partnerschap korter dan tien jaar heeft geduurd, is de duur in principe gelijk aan de helft van de huur van het huwelijk of geregistreerd partnerschap. Er zijn echter uitzonderingen waarbij de alimentatieduur langer kan zijn. Afhankelijk van de situatie kan aan de rechter ook worden verzocht om de duur te verkorten of geen alimentatie toe te kennen.
